संसारमा धेरैलाई नेपाल नाम गरेको देश पनि छ र भन्ने लाग्दो रहेछ ।आज यस
लेख लेखिरहदा आफुले अमेरिका आए पछि धेरै मुलुकका मानिससंगको भेट हुदाका
अनुभव समेट्ने प्रयास गर्दैछु। संसारको नक्सामा चीन र भारत जस्ता बिशाल
भूगोलको अगाड़ी यो सानो देशलाई सायद धेरैले ख्याल नगरेकोले पनि हुन सक्छ।यो
सुन्दा मलाई दुख पनि लाग्यो ,यस्तो सबै कुराले सम्पन्न देश अमेरिकाको
मान्छेलाई त्यति सामान्य ज्ञान पनि नहुनु हाम्रो के दोष ? स्कूलजीवन पार
गरेका प्राय सबै नेपाली लाई संसारका सबै मुलुकको नाम थाहा छ भन्नेमा म
बिस्वस्त छु ।
'तिमी कहा बाट?' त्यो अमेरिकीले प्रश्न गर्यो ।
'नेपाल ' मैले जवाफ फर्काए।
'नेपाल ? यो कहा छ ?' उसले अचम्म माने झै गर्यो ।
'यो एशियामा पर्छ,चीन र भारतको बिच मा' मैले ब्याख्या गरेर चिनाउने प्रयास गरे।
'तेरो देश के को लागि प्रसिद्ध छ ?' उसले मेरो देशको प्रसिद्धिको बारेमा जान्ने चेष्टा गर्यो ।
'तलाई एभरेस्ट थाहा छ ' मैले सुरु गरे देशलाई चिनाउन।
'थाहा छ, संसारको सबै भन्दा अग्लो चुचुरो होइन?' उसले जाने झै गर्यो ।
'अनि बुद्ध कहा जन्मेको तलाई थाहा छ ?' मैले अर्को प्रश्न गरे ।
'त्यो त इंडियामा ' उसले जबाफ फुस्कायो।
'होइन ,नेपालमा' मैले जिद्दी गर्दै समझाए ।
'गोर्खाजलाई चिन्छ्स ?' मैले अंतिम प्रश्न गरे ।
'वीर योद्दाहरु होइनन?'उसले आफ्नो जबाफ दियो ।
त्यस पछि पनि हाम्रो धेरै कुराकानीहरु भए,त्यसलाई यहाँ राख्नु सान्दर्भिक ठानीन ।
त्यस मान्छे संग कुराकानी सकीए पछि पनि मेरो दिमागमा धेरै कुराहरु खेली रह्यो 'नेपाल'को बारेमा ।
एभरेस्ट र गोर्खाजलाई चिनेको मान्छेले किन मेरो देश नेपाललाई चिन्न सकेन? मेरो दिमागमा यही नै प्रश्न बारम्बार तेर्सिरह्यो।
सगरमाथा हाम्रो देशको भूगोलमै पर्छ,यसको शिर संसारकै अग्लो दरिन्छ, किनकी यो छ नै ,प्रकृतिको उपहार हो यो, यसलाई कसैले अग्लो बनाएको होइन ,यो आफैमा अग्लो छ, यो निर्बिकल्प अग्लो छ ,संसारको शिरको रुपमा ।गोर्खाज हाम्रा पुर्खाको बलिदानी र सहासको प्रतिक हो ,यो कसैको निगाहले मिलेको परिचय होइन।खुकुरी र तरबारको भरमा संसार जितेका हाम्रा पुर्खाले आफ्ना संततिको खातिर छोडेर गएको एउटा अमूल्य चिनो हो ।यो बहादुरीका सामू सबैले शिर झुकाऊन कर नै लाग्छ ।कसैको ब्याख्याले यो पहिचान तलमाथि हुन सक्दैन ।यी कुराहरु म छाती फुलाएर भनीरहेछु।यो कुरा सबै नेपालीले गर्वका साथ भन्न सक्छन।
हाम्रो परिचय माथिका कुराहरुले बाहेक किन अरु कुराहरुले दिन सकिन्न? माथिका परिचय बाहेक अरु कुनै नेपालको बारेमा किन गर्न सक्दैनौ ? किन हामीलाई कसैले नेपाल देशको भनेर चिन्न सक्दैन? के हाम्रो परिचय गरीव ,भ्रस्ट र आभावनै अभावको मुलुकले मात्र कतिन्जेल दिने ? हाम्रा नेताहरुले हाम्रो र देशको लागि कहिल्यै चुनाव जितेनन ,जीते त आफु र पार्टीकै लागि जीते । हामीले हामी र देशका लागि सोच्ने कसैलाई नेता बनाऊन सकेनौ। यहाँ हड्डी एउटा भयो,अनि कुकुरहरु धेरै भए ,नारिवल एउटा भयो ,अनि बादरहरु धेरै भए ।त्यसैले हामी र देशले कहिल्यै जित्न सकेनौ ,सधै ती भ्रस्ट र फटाहा नेताहरु ले मात्र जीते, आफु धनि बने अनि देशलाई कंगाल बनाए।
अबको हाम्रो परिचय भ्रस्टचार र अभावमुक्त नेपाल हुनु पर्छ, कसैको ब्याक्तिगत स्वार्थको लागि हामीले सड़कमा टायर बाल्नु भएन, सड़क बन्द गर्नु भएन।देशलाई सधै लुटीरहने ती सबै नेताहरु लाई अब एक पटक पनि बिश्वास नगरौ।घर र समाज बनाऊन आफै अघि सरौ,कसैको मुख नताकौ।जय देश नेपाल।।।source
'तिमी कहा बाट?' त्यो अमेरिकीले प्रश्न गर्यो ।
'नेपाल ' मैले जवाफ फर्काए।
'नेपाल ? यो कहा छ ?' उसले अचम्म माने झै गर्यो ।
'यो एशियामा पर्छ,चीन र भारतको बिच मा' मैले ब्याख्या गरेर चिनाउने प्रयास गरे।
'तेरो देश के को लागि प्रसिद्ध छ ?' उसले मेरो देशको प्रसिद्धिको बारेमा जान्ने चेष्टा गर्यो ।
'तलाई एभरेस्ट थाहा छ ' मैले सुरु गरे देशलाई चिनाउन।
'थाहा छ, संसारको सबै भन्दा अग्लो चुचुरो होइन?' उसले जाने झै गर्यो ।
'अनि बुद्ध कहा जन्मेको तलाई थाहा छ ?' मैले अर्को प्रश्न गरे ।
'त्यो त इंडियामा ' उसले जबाफ फुस्कायो।
'होइन ,नेपालमा' मैले जिद्दी गर्दै समझाए ।
'गोर्खाजलाई चिन्छ्स ?' मैले अंतिम प्रश्न गरे ।
'वीर योद्दाहरु होइनन?'उसले आफ्नो जबाफ दियो ।
त्यस पछि पनि हाम्रो धेरै कुराकानीहरु भए,त्यसलाई यहाँ राख्नु सान्दर्भिक ठानीन ।
त्यस मान्छे संग कुराकानी सकीए पछि पनि मेरो दिमागमा धेरै कुराहरु खेली रह्यो 'नेपाल'को बारेमा ।
एभरेस्ट र गोर्खाजलाई चिनेको मान्छेले किन मेरो देश नेपाललाई चिन्न सकेन? मेरो दिमागमा यही नै प्रश्न बारम्बार तेर्सिरह्यो।
सगरमाथा हाम्रो देशको भूगोलमै पर्छ,यसको शिर संसारकै अग्लो दरिन्छ, किनकी यो छ नै ,प्रकृतिको उपहार हो यो, यसलाई कसैले अग्लो बनाएको होइन ,यो आफैमा अग्लो छ, यो निर्बिकल्प अग्लो छ ,संसारको शिरको रुपमा ।गोर्खाज हाम्रा पुर्खाको बलिदानी र सहासको प्रतिक हो ,यो कसैको निगाहले मिलेको परिचय होइन।खुकुरी र तरबारको भरमा संसार जितेका हाम्रा पुर्खाले आफ्ना संततिको खातिर छोडेर गएको एउटा अमूल्य चिनो हो ।यो बहादुरीका सामू सबैले शिर झुकाऊन कर नै लाग्छ ।कसैको ब्याख्याले यो पहिचान तलमाथि हुन सक्दैन ।यी कुराहरु म छाती फुलाएर भनीरहेछु।यो कुरा सबै नेपालीले गर्वका साथ भन्न सक्छन।
हाम्रो परिचय माथिका कुराहरुले बाहेक किन अरु कुराहरुले दिन सकिन्न? माथिका परिचय बाहेक अरु कुनै नेपालको बारेमा किन गर्न सक्दैनौ ? किन हामीलाई कसैले नेपाल देशको भनेर चिन्न सक्दैन? के हाम्रो परिचय गरीव ,भ्रस्ट र आभावनै अभावको मुलुकले मात्र कतिन्जेल दिने ? हाम्रा नेताहरुले हाम्रो र देशको लागि कहिल्यै चुनाव जितेनन ,जीते त आफु र पार्टीकै लागि जीते । हामीले हामी र देशका लागि सोच्ने कसैलाई नेता बनाऊन सकेनौ। यहाँ हड्डी एउटा भयो,अनि कुकुरहरु धेरै भए ,नारिवल एउटा भयो ,अनि बादरहरु धेरै भए ।त्यसैले हामी र देशले कहिल्यै जित्न सकेनौ ,सधै ती भ्रस्ट र फटाहा नेताहरु ले मात्र जीते, आफु धनि बने अनि देशलाई कंगाल बनाए।
अबको हाम्रो परिचय भ्रस्टचार र अभावमुक्त नेपाल हुनु पर्छ, कसैको ब्याक्तिगत स्वार्थको लागि हामीले सड़कमा टायर बाल्नु भएन, सड़क बन्द गर्नु भएन।देशलाई सधै लुटीरहने ती सबै नेताहरु लाई अब एक पटक पनि बिश्वास नगरौ।घर र समाज बनाऊन आफै अघि सरौ,कसैको मुख नताकौ।जय देश नेपाल।।।source
No comments:
Post a Comment