नेपाली समाचार ,Nepal Flag

Friday, May 31, 2013

केटी पट्याउन आठ मिनेट


सांघाई÷एजेन्सी–

यो मेलाको नाम ‘तेस्रो वार्षिक माया र विवाह एक्स्पो’ राखिएको थियो जसमा पुरुष वा महिला पटाउन हरेक सहभागीलाई आठ मिनेट समय दिइएको थियो । तर, अविवाहित चिनियाँ युवायुवतीका लागि आयोजना गरिएको यो मेलाको वातावरण भने रोमान्टिक थिएन । कारण थियो आयोजनास्थल । मेला फर्निचरसम्बन्धी एउटा सपिङ मलमा भएको कारण सबैलाई अनौठो लागिरहेको थियो । तथापि धेरैले यहाँ आङ्खनो पार्टनर भेटाए । सप्ताहन्तका लागि तय भएको मेलामा १८ हजार जनाले आङ्खनो नाम पहिले नै दर्ता गराएका थिए ।'
मेलामा ठूलठूला होर्डिङ बोर्ड राखिएका छन् जसमा अविवाहित पुरुष र महिलाको सूची राखिएको छ, एउटा सूची गुलाबी रंगमा र अर्को निलो रंगमा । गत शनिबार बिहान सुरु भएको मेलाको ढोका खुलेको केही मिनेटमै अवलोकनकर्ताहरू सूचीमा रहेका नाम पढ्न र सम्भावित जोडीबारे सोच्न थालिसकेका थिए । सूचीमा उनीहरूको उमेर, उचाइ, शिक्षा, वार्षिक आम्दानी र बासस्थान पनि उल्लेख थियो । केही नोटकपीमा टिपोट गरिरहेका थिए भने केही आङ्खनो मोबाइल फोनले इन्ट्रीमा राखिएका महिला–पुरुषको फोटो खिचिरहेका थिए । एउटा हलमा २० देखि ४० वर्ष उमेरका महिला पुरुष रातो र पहेंलो कपडाले सजाइएका टेबुलको वारपार बसेर कुराकानी गरिरहेका थिए ।
नजिकै राखिएका लाउड स्पिकरहरूमा नोराह जोन्सको लभ सङ मधुरो आवाजमा बजिरहेको थियो । ‘आठ मिनेट लामो डेटिङमा तपाईंहरू सबैलाई स्वागत छ,’ कार्यक्रमका प्रस्तोताले अन्तमा सम्बोधन गरे । आठ मिनेट सकिएपछि पुरुषहरूले एउटा सिट अगाडि बढ्नुपथ्र्यो । त्यसपछि अर्को आठ मिनेट अर्का महिलासँग कुराकानी सुरु हुन्छ । केही सहभागीका लागि यो नै जीवनको पहिलो डेटिङ थियो । ‘यो फलदायी भयो । शोधजस्तै,’ क्यानडा विश्वविद्यालयबाट गर्मी विदामा फर्केका २० वर्षीय यिजिन बाईले भने । उनले यसअघि आङ्खनो कुनै केटीसाथी नभएको बताए ।
‘चीनमा किशोर–किशोरीलाई हाईस्कुलमा रोमान्टिक सम्बन्ध बनाउन निरुत्साहित गरिन्छ,’ उनले भने, ‘म यहाँ महिलाहरू पुरुषबाट के चाहन्छन् भन्ने बुझ्न आएको हुँ ।’ ‘उनीँहरूसँग सोधेपछि मैले केही जानें । उनीहरू अभिभावकमा निर्भर हुने पुरुष मन पराउँदैनन्,’ उनले अगाडि थपे । उनी झेनाई इन्कर्पोरेसनले आयोजना गरेको ‘स्पिड डेटिङ’मा सहभागी भएका हुन् जसले चीनको सबैभन्दा ठूलो म्याचमेकिङ वेबसाइट सञ्चालन गर्दै आएको छ । यो कम्पनीका अनुसार उसका ५ करोड ८० लाख युजर्स छन् र यो हरेक महिना १० लाखले बढिरहेको छ । झेनाईका संस्थापक तथा कार्यकारी प्रमुख सङ ली हुन् ।
उनले कोलम्बिया विश्वविद्यालयबाट अध्ययन पूरा गर्नुका साथै पूर्वबैंकर पनि हुन् । उनका अनुसार सन् १९७९ मा लागू गरिएको एक सन्तान नीतिका कारण युवा चिनियाँमा सामािजक सीपको अभाव हुन थालेको छ जसमा डेटिङ पनि पर्छ । ‘धेरै बालबालिका सन् १९८० पछि जन्मिए र उनीहरूका दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीसमेत छैनन् । त्यसैले उनीहरूलाई विपरित लिंगीसँग कस्तो व्यवहार गर्नुपर्छ भन्ने नै थाहा छैन,’ लीले भने ।

राजधानीमै ढिस्को खसेर यसरी घर पुर्‍यो (फोटोफिचर)

काठमाडौंको महाराजगंजस्थित टिचिङ अस्पताल पछाडि १ जनाको ज्यान जानेगरि खाडी पाखाको सुकुम्बासी बस्तीमा यसरी ढिस्को खसेको थियो । घटनामा परि १५ वर्षिय राम बखत रामले ज्यान गुमाएका थिए । हेर्नुहोस घटनास्थलको फोटोफिचर ।
 
 
 
 

खिलराज रेग्मीलाई चिठी 'कि गोली हानेर मारिदेओस्, कि देह त्याग्ने अनुमति देओस्...'

१६ जेठ, काठमाडौं ।(top nepali news)
एक डाक्टर जो देशको दुर्गम ठाउँका जनताको लागि सम॔पित हुन्छ तर उ थला पर्दा उपचार गर्न मान्दैन । नेता बिरामी पर्दा राज्य ढुकुटीको करोडौं रुपैयाँ सक्ने सरकार अरुका निम्ति सेवा गर्दा आफु बिरामी पर्दा केही नगरेपछि यति सम्म पिडामा हुन्छन् ।

यो सत्य घटना पढ्नुहोस् र सेयर गर्नुहोस् । ता कि सरकार सम्हालेर बस्नुभएका खिलराज रेग्मी ज्युको घैंटामा घाम लागोस् ।

क्यान्सरपीडित डाक्टरको क्रन्दन यस्तो छ ।


श्रीमान् अध्यक्षज्यू,
अन्तरिम मन्त्रिपरिषद्, नेपाल सरकार
सिंहदरबार, काठमाडौं

महोदय,
२०४६ सालमा स्वास्थ्यसेवामा प्रवेश गरेयता मैले देशका दुर्गम ठाउँका जनताको सेवामा समर्पित गर्दै आएको हुँ । साथै म सेवामा प्रवेश गर्दा गाउँघरका दीनदुःखी जनताको सेवा गर्ने चिकित्सक औंलामा गन्न सकिने हुन्थे । त्यस मध्येको एक म पनि हुँ, श्रीमान अध्यक्षज्यूलाई यो कुरा पुनः स्मरण गराउन चाहन्छु । मैले सेवा अवधिभरि पुरै दुर्गम ठाउँमा बसेर काम गरिरहें । माओवादी द्वन्द्वग्रस्त जिल्लामा बसेर लगातार १२ वर्ष काम गर्दा पत्तै नपाई मलाई क्यान्सर भएछ । क्यान्सरको औषधी निकै महँंगो छ । सरकारको नियमअनुसार पाउने रकमले दुई महिना पनि औषधी गर्न पुग्दैन । त्यसैले सरकारबाट थप सहयोगको आश गरेको छु ।

यस सन्दर्भमा सिंहदरबारमा बसेर काम गर्ने कर्मचारी र दुर्गममा बसेर सेवा गर्नेलाई एउटै धरातलमा राखेर नहेरियोस् । जीवनभर राष्ट्रको सेवामा खट्ने कर्मचारी बिरामी पर्दा उपचार गर्ने जिम्मेवारी राज्यको हुनुपर्ने होइन र रु स्वास्थ्य मन्त्रालयले उत्कृष्ट सेवा गरेका चिकित्सक भनी घोषणा गरिएका व्यक्तिको उपचार गर्नु राज्यको दायित्व होइन र रु के मैले गरेको सेवाको पुरस्कार यही हो, जबकि म क्यान्सर लागेर उपचार खर्चको अभावमा भौंतारिनुपर्ने रु क्यान्सर रोगको थप उपचारका लागि १० महिनादेखि सरकारसँग आर्थिक सहयोग माग गरिरहेछु । तर पाउन सकेको छैन । त्यसैले यसतर्फ अध्यक्षज्यूको ध्यान पर्छ कि रु भनी यो पत्र कोरेको हुँ ।

यदि राज्यले मेरो उपचारमा लाग्ने खर्च बेहोर्न नसक्ने हो भने कि मलाई गोली हानेर मारिदेओस्, कि देह त्याग्ने अनुमति देओस् । हैन भने म क्यान्सरको पीडा सहेर बाँच्न सक्दिनँ । अध्यक्षज्यूको जो आज्ञा ।

निवेदक
डा.चित्रप्रसाद शर्मा वाग्ले
नयाँदिल्लीस्थित राजीव गान्धी क्यान्सर अस्पतालको
बेडबाट

Wednesday, May 29, 2013

चिम्पान्जी र ६ वर्षीय बालिका बीच प्रेमलाप, फोटो हेर्नुहोस् Posted by Ravi on May 29th, 2013

बच्चाहरू साथीहरू संग खेल्न पाए भने निकै खुसी हुन्छन् । तर, ६ वर्षिय बालिका इमिली ब्लाड भने मानिस साथी भन्दा चिम्पान्जीसँग बढी रमाउँछिन् । उनी करिब २ वर्षको हुँदा देखी एक चिम्पान्जीसँग रमाउने, खेल्ने, खाने गर्दै आएकी छिन् । ६ वर्षीय इमिलीले विगत चार वर्ष देखी एक चिम्पान्जीको साथित्व पाएकी छिन् भने चिम्पान्जीले पनि साथी अझ त्यो भन्दा पनि प्रेमीका पाएकोमा निकै खुसी देखिएको छ । यी दुईको चर्तिकला हेर्दा लाग्छ यी कुनै प्रेम जोडी हुन्, बालिका इमिलि प्रेमिका र चिम्पान्जी रिसी प्रेमी ।
तर, अब भने ती बालिका इमिलीलाई उक्त चिम्पान्जीबाट छुट्टाउने प्रयत्न गरिएको छ । उक्त चिम्पान्जी निकै ठुलो भएको र बालिकाका लागी हानिकारक हुन सक्ने भन्दै यी दुईलाई छुट्टयाउन खोजीएको हो । तर, यो निर्णय पूरा गर्नु निकै कठिन काम भएको समेत यी दुईको प्रेमले देखाइसकेको छ । हरेक क्षण साथमा नै रहेर एक-अर्कालाई खुसी राख्ने प्रयत्नमा देखिनुले यी दुईको माया निकै गाढा भइसकेको र सहजै छूट्टाउन नसकिने समेत बालिका इमिलीका बाबु तथा फोटोग्राफर ब्यारी ठान्दछन् ।
करिब १८ महिनापछी चिम्पान्जीको तौल अहिलेको भन्दा दुगुना हुने भन्दै अब पनि चिम्पान्जीलाई साथमा राख्न नसकिने उनका बाबुले जनाएका छन् । विगत ४ वर्षदेखी सँगै बस्दै आएका यी दुई सधै सँगै हुने हुनाले पनि यी दुईलाई छुटाउन निकै कठिन हुने देखीन्छ । यी दुईको प्रेमले पनि यीनीहरुलाई छूट्टयाउन निकै सकस खेप्ने छ ।
इमिलिका बाबुले उक्त चिम्पान्जीसँग छोरीको प्रेम अर्थात् मित्रता करिब ४ वर्ष पुरानो भएको बताएका छन् । उनले आफूले चिम्पान्जीसँगको इमिलिको पहिलो दिनदेखी नै हेर्दै आएको र उनीहरु एक अर्कामा निकै लिन रहेको आफूले पाएको बताएका छन् । उनले आफ्नी छोरी र चिम्पान्जीको विगत चार वर्षअघी देखिको क्रियाकलापलाई निकै नजिकबाट तस्विरमा उतारेका छन् ।
girl-chimpangee-aankha3
girl-chimpangee-aankha6
girl-chimpangee-aankha5
girl-chimpangee-aankha4
girl-chimpangee-aankha2
girl-chimpangee-aankha1

ब्यक्तित्व

सबैका आ-आफ्नै पारा हुन्छन । आ-आफ्नै व्यबहार हुन्छन । आ-आफ्नै सुर्ता र ध्याउन्न हुन्छन । कुनै ब्यक्ती एक पटक भेटेको या सामान्य बोलाई मा उसको वास्तविकता थाहा हुँदैन । त्यसैले यहाँ वास्तविकता प्रस्तुत गर्न खोजेको पनि हैन । ब्यक्ती तोकेरै भनिएपनी सिरियस रुपमा नलीइयोस भन्ने बिनम्र अनुरोध गरिन्छ ।
केही समय अघी देखी म ट्विटर् नामक 'उत्तर आधुनिक सामाजिक' सन्जाल ट्विटर् प्रयोग गर्न थालेँ । मेरो सर्कल एक्दमै सानो छ । त्यसैले सानो सर्कलका केही ट्विटेहरुको गुण यहाँ पस्कन मन लाग्यो ।
नाम हरु क्रम मिलाएर लेखिएको छैन । जो -जो मनमा आयो उसैको बारेमा हल्का बर्णन गर्ने जमर्को गरिएको छ । गार्हो पिरो औसर माफ ।
आकार अनिल : उहाँलाई आजभोलि गुगल अनिल पनि भन्ने गरिन्छ । ट्विटरमा भर्चुल वर्ल्डको विद्वानको रुपमा प्रस्तुत       हुनुन्छ । उहाँको बिशेषता भनेको आफुले नदेखेको या नभोगेको बस्तुको अस्तित्व स्विकार्नुहुन्न ।
अनन्त कोइराला : शरीरमा मासुको अस्तित्व जोगाइराख्नको लागि अनबरत रुपमा संघर्षशिल ब्यक्तित्व हुनुन्छ । बजारमा सुनिएको हल्ला अनुसार उहाँलाई उपत्यकाका मेडिकल कलेजहरुले आफ्ना विद्यार्थी हरुलाई पढाउँदा अस्थिपन्जर प्रणाली को डेमोको लागि भाडामा प्रयोग गर्ने गर्दछन ।
कुलरिम्स : उहाँलाई तिघ्रा बिशेषज्ञ को रुपमा सबैले चिनेपनि उहाँ अद्वितिय प्रतिभाको धनी ब्यक्तित्व हुनुन्छ । बिशेष रुपमा उहाँलाई जननीयन्द्रिय प्रेमी को रुपमा चिनिन्छ । कुनै बिषयमा एक ट्विट् कसैले गर्‍यो भने त्यस्लाई लम्बाइ चौडाइ गरेर दिन्भर एकोहोरो ट्विट् गर्ने सामर्थ्य राख्नुहुन्छ । श्रोतका अनुसार उहाँले नजानेको कुरो केही छैन रे ।
हरी न्यौपाने : उहाँले शुभाषिस् नदेका ब्यक्ती ट्विटर् मा भेट्न गार्हो छ रे ।बिश्वस्त श्रोतका अनुसार उहाँले हालसाल शुभाशिषको नयाँ भर्षन सुरु गर्न लाग्नु भएको छ रे । हरेक शुभषिशको अगाडि 'फुली' उपहार । दिनमा कम्तिमा २५ थान जती शुभषिश नदिए सम्म उहाँलाई खाना रुच्दैन रे । दुनियाँको फ्री बिज्ञापनको भर पर्दो माध्यम बनेकोले कसै कसैले उहाँलाई रत्नपार्कको भित्तो पनि भन्ने गर्छन् ।
सन्जीव: कुनै बिबादित या बिबाद हुन सक्ने 'कन्ट्रोभर्सी" टाइप ट्विट् सुरु गरेर दुनियाँ लडाएर तमासा हेर्न माहिर ब्यक्तित्व । आफु पर्दा पछाडि बसेर अगाडि मन्चमा तमासा मच्च्याइदिन सक्ने मान्छे भनेर चिनिन्छ । हनुमानको पुच्छरमा आगो लाइदेर लंका पठाउने मान्छे उहाँ नै हो भन्ने किस्सा पनि बजारमा सुनिन्छ ।
साँहिलादाइ : गब्बर सिङको प्यासा आत्मा घुसेको मान्छे भनेर चिनिन्छ । आद्मी को गिन्ती मा बिशेष दक्खल राख्नु हुन्छ ।
नेपालडाएरी : देशका होनहार युबा ब्लककार भनेर चिनिन्छ । उहाँले बाटोमा हिँड्ने मान्छेले यसो घुरेर हेर्यो भने सिधै 'ब्लक गर्दिम?' भन्नुहुन्छ भन्ने हल्ला बजार भरी छ ।
बाबाजी: नाम बाबाजी भए पनि उहाँ खाँटी ॠषिमुनी हुनुन्छ । उहाँलाई नजिक बाट चिन्नेले दुर्बासा ॠषि भनेर चिन्ने गर्दछन । उहाँको रिस टुप्पिमा छ त्यसैले कपाल हमेसा लामो रहन्छ भन्ने युक्ती छ ।
नारायण अमृत : उहाँलाई प्यासा साहित्यकार भनेर चिनिन्छ । उहाँले गाली गर्दा पनि कबितामै गाली गर्नुन्छ भने सुत्दा पनि कबिता नै ओढेर सुत्नु हुन्छ ।
लेनिन बन्जाडे : उहाँलाई मौका छोपुवा ट्विटे भनेर पनि चिनिन्छ । बजारको माहोल हेरेर सान्त्वना बटुल्ने खाले ट्विट् गर्न रुचाउनु हुन्छ ।
गौरव : उहाँ सिजनल ट्विटे हुनुन्छ । कसै कसैले कुम्भकर्ण ट्विटे भनेर पनि चिन्दछन । उहाँले छ महिना लगातार ट्विटरमा बिताउनु हुन्छ भने छ महिना गुप्तबास बस्नुहुन्छ ।
समीरमणी दिक्षित : नासाले रकेट प्रक्षेपण गर्नु भन्दा अगाडि उहाँ सँग अन्तरिक्षको मौसम बारे जानकारी लिएर मात्र निर्णय गर्ने गर्दछ । उहाँ खाटमा सुतेर खाटमुनीको मौसम बताउन सक्ने अद्भुत मौषमबिद हुनुन्छ । बजारमा सुनिने हल्ला अनुसार उहाँले एउटा आँखाले मात्र हेरेर पनि मौषम पुर्बानुमान् गर्न सक्नुहुन्छ ।
जनक राजा : उहाँ हाइ टेम्पर धारी ट्विटे अन्तर्गत पर्नुहुन्छ । उहाँको काम भनेको नेतालाई गाली गर्नु नै प्रमुख हो। आफुलाई मन नपरेको हरेक अकाउन्ट स्पाम गर्दिने उहाँको मुख्य उदेश्य हो। ट्विटर् हेड्क्वाटरका अनुसार स्पाम रिपोर्टमा आउने ७५% भन्दा बढी अकाउन्ट जनकराजाले गरेको स्पाम रिपोर्ट हुन्छन रे ।
बरुण कम्पनी : संसारमा कतै प्रयोग नहुने सामानको उत्पादन गर्दछ उहाँको कम्पनिले । चाहिने कुरा कहिल्ले नगर्ने हुनाले उहाँलाई ट्विटरको गलगाँड भनेर पनि चिनिन्छ ।
निरज: उहाँ बर्षमा दुई पटक डिपि परिवर्तन गर्नुन्छ । यस्को मत्लब उहाँले बर्षमा दुई पटक दारी काट्नुहुन्छ । एउटा दारी सहीतको जुलुङ्गो जस्तो डिपि र अर्को दारी काटेको चुसिएको चिउरिको खोस्टा जस्तो डिपि राख्नु नै उहाँको ट्विटर् उदेश्य हो भन्ने हल्ला बजारमा जताततै सुनिने गर्दछ ।
भुपाल आर. राउत : हावा छेक्न मा माहिर ब्यक्तित्व हुनुन्छ । नेपाल उर्जा सँस्थानले उहाँको टाउकोमा पंखा जोडेर विन्ड इनर्जीको लागि प्रयास गर्दै छ ।
पागलबस्ती: आफ्नो तालु र ट्विट् बिचमा समान्जस्यता कायम राख्नको लागि प्राय खाली ट्विट् गर्नुन्छ । बजारमा चलेको हल्ला अनुसार ट्विटरमा को नयाँ छिर्यो, कस्ले नयाँ फेक अकाउन्ट बनायो आदीको लेखाजोखा राख्ने ट्विट् चित्रगुप्त भनेर पनि उहाँलाई चिन्ने गर्दछन ।
अझै धेरै मित्रहरु छुट्नुभएको छ । छुटेका मित्रहरुको ब्यापक अनुसन्धान पछी उहाँहरुको बारेमा पनि पछी अप्डेट हुन सक्ने छ ।                                                                                            

(मोबाइल ब्लग)

मंगल ग्रहमा छेपारो भेटियो ! (फोटो फिचरसहित)

पृथ्वीपछि जिवनको सम्भावना रहेको ठानिएको मंगल ग्रहमा आफुले छेपारो देखेको एक व्यक्तिले बताएका छन् । विज्ञान सम्बन्धि ब्लग लेख्दै आएका एक जना जापानी युवाले यस्तो दाबी गरेका हुन् । निकै तिक्ष्ण दृष्टि संवेदना रहेका उनले मंगलको सतहमा छेपारो हिँडिरहेको देखेको दाबी गरेका हुन् ।
474
युएफओ साइटिङ डेलीको वेबसाइटमार्फ उनले यस्तो दाबी र्सार्वजनिक गरेको डेलीमेलले उल्लेख गरेको छ ।
उनको यो दाबीको कुनै वैज्ञानिक तथा विश्वसनीय प्रमाण नरहेको भएपनि यसले कतिपयले अमेरिकी अन्तरीक्षा संस्था नासाले मंगल ग्रहमा जिव बाँच्न सक्ने नसक्ने कुराको परीक्षणका लागि त्यहाँ छेपारो छाडेको हुनसक्ने समेत टिप्पणी गरेका छन् ।
नासाले गएको मार्चमा र्सार्वजनिक गरेको मंगल ग्रहको तस्वीरको सुक्ष्म अवलोकन गर्दा आफुले त्यहाँ छेपारो जस्तो जन्तु देखेको दाबी उनले गरेका छन् ।
1172
युएफओ वेबसाइटका संचालक स्कट सी वारिङले वेबसाइटमा लेखेका छन्’एक जना जापानीले मंगल ग्रहमा अनौठो प्राणी देखेका छन् ।
मंगल ग्रहमा अलिअलि पानी समेत रहेकाले यस्ता मरुभूमीय प्राणी पाउने सम्भावनालाई नकार्न नसकिने दाबी उनको छ ।
559best nepali site copy

TOP 20 MOST AMAZING PLACES ON THE PLANET

Tuesday, May 28, 2013

Nepali Workers in Qatar 31 March 2013

लाप्राकमा एक रात (फोटो फिचर)

गोरखाको बारपाकबाट झण्डै १२ घण्टाको पदयात्रापछि हाम्रो सात सदस्यीय टोली साँझ ७ बजेतिर लाप्राक पुग्यो । गोधुली साँझ थियो । बसाईको ठेगान थिएन । मनमनै कस्तो ठाउँमा रात बिताउनु पर्ने हो भन्ने कौतुहलता मनमा छँदै थियो ।
जब लाप्राकवासीको माया, सदभाव र सम्मानको अनुभूति भयो, हाम्रो कौतुहलता एकै छिनमा मेटियो ।
डाँडाबाट लाप्राकको सुन्दर बस्ती देख्ने बित्तिकै कतिबेला पुगौँ भनेर मन छट्पटियो ।
‘लाप्राक एउटै गाउँ, ९ वडा एउटै ठाउँ’, बाटोमा जाँदा स्थानीय गाइड प्रविता गुरुङ भन्नुभएको थियो ।
‘आवश्यक परे एउटा घरको छानाबाट सबै छानामा पुग्न सकिन्छ’, गुरुङको फुर्ति थियो, ‘यहाँका कर्मचारी, शिक्षक एउटा गाउँबाट अर्को गाउँमा जानु पर्दैन ।’
‘खुब होला’, म नपत्याए जस्तो गर्दै थिएँ ।
नभन्दै लाप्राक पुगेपछि सबै सत्य सावित भयो ।
अबिरमाला सहितको स्वागतले मन झनै प्रफुल्ल भयो । लाप्राकवासीप्रति भित्रैदेखि सम्मान जागेर आयो । घर बाहिर उभिएका मात्र के थियौं, स्थानीय स्कुलकी शिक्षिका उम्नी गुरुङ मिसले भित्रै जाऊँ न भन्दै कर गरेपछि हामी अक्क न बक्क ।
बाहिरैबाट अगेनोमाथि लहरै भर्सेलीमा राँगाको मासु सुकाएको देख्दा मन त्यति मानि रहेको थिएन  । तैपनि मिसको आग्रह स्वीकार्न करै लाग्यो ।

पहिलो अनुभव

सबैजना घर भित्र गयौं । गर्मीको मौसम थियो । के खान दिएर स्वागत गरौं भन्दै उम्नी मिसले जर्किनबाट एक एक गिलास पानी सार्नुभयो । गर्मीको मौसम बुझेरै होला दिएको भन्दै पिउने जमर्को गरेको थिएँ तर के सक्नु ? मुखमा छिराउनै गाह्रो ।
त्यो पानी थिएन, कोदोको लोकल रक्सी रहेछ । कहिलेकाहीँ बियरसम्म खाने भएपनि कोदोको रक्सी खाएको थिइनँ । धेरै कर गरेपछि नखाई सुखै भएन ।
नखाए अपमान हुने डर, खाउँ अहिलेसम्म खाएको छैन । त्यसैले आँखा चिम्म गरेर एक गिलास तन्काई हालेँ । अरु साथीहरु अझ एक एक गिलास थप्दै थिए । म चुपचाप ।  
बास बस्ने ठाउँको व्यवस्था गर्ने अबको तयारी थियो । कहाँ, कस्तो ठाउँमा बस्ने भन्ने अलिअलि चिन्ता पनि थियो ।
‘हैन, बास बस्ने कता हो ?’, गाइड प्रवितालाई सोधेँ ।
‘टुंगो लागिसक्यो । चिन्ता गर्नुपर्दैन ।’
मैले त पत्तै पाएनछु ।
तर बास बस्ने होटेल जानुअघि अर्को कार्यक्रम बन्यो ।
हाम्रै लागि भनेर गुरुङ संस्कृति झल्काउने सांस्कृतिक कार्यक्रम राखिएको रहेछ । सबैजना त्यतै लाग्यौं । स्थानीय बासिन्दाको  ठूलै भिड थियो ।
मैले सोचेँ, कार्यक्रम त राम्रै हुने रहेछ । हाम्रा लागि पो नयाँ, सधै देखिरहेको कार्यक्रम उहाँहरुका लागि भने नौलो थिएन । कार्यक्रम हाम्रै सम्मानमा राखिएको रहेछ । निक्कै खुशी लाग्यो ।

भाषण

कार्यक्रमका उद्घोषक राज गुरुङले लाप्राकको बारेमा आफ्नो भनाई राखिदिन एक्कासी आग्रह गरेपछि के भनुँ के भनुँ भयो । हिम्मत जुटाएर लाप्राकको एकता र पाहुनालाई गर्ने सम्मानको खुलेरै पंशंसा गरेँ । ‘भाषण गर्ने अवसर मिल्यो’ भन्दै अन्य साथीहरु पनि पालैपालो बोले ।

घाटु र रोदी

टाउकोमा सेतो फेटा बाँधेका सत्तरी हाराहारीका दुईजना बुबाको गीत अनि ६/ ७ वर्षका दुई नानी आँखा बन्द गरेर एउटै लय र तालमा नाचेको देख्दा मन कम्ती अचम्मित भएन ।  घाटु नाचको विशेषता नै त्यस्तै रहेछ ।
गुरुङ भेषमा सजिएका युवा युवतिले मकै नाच, धाना र रोदी गाएको मनमा अझै ताजा छ । मादल बजेपछि नाच्न मन लाग्ने मान्छे रोदीमा किन चुप बसिन्थ्यो ? खैँजडी मुजुराको तालमा धक फुकाएर नाचियो ।

लाप्राकको त्रास

लाप्राक भन्ने बित्तिकै झट्ट दिमागमा आउँछन्ः लहरै घर, गुरुङ जातिको मात्र बस्ती र मिलेको समाज । तर जोखिममा रहेछ लाप्राक बस्ती । २०५६ सालमा पहिरोले दुईजनाको ज्यानै लियो ।
२०६० सालमा फेरी आएको पहिरोले त्यही पुरानो घाउ कोट्टयाई दिँदोरहेछ ।
केही घर भत्किएका र केही चर्किएका कारण पाँच सय १५ घर धुरी रहेको लाप्रकबाट २९ घर परिवार विस्थापित भए ।
स्थानीय सामाजिक परिचालक रामबहादुर गुरुङ पहिरोले विस्थापित भएकाहरु नवलपरासी, चितवन र तनहुँ पुगेको बताउनुहुन्छ ।
२०६८ सालको जनगणना अनुसार लाप्राकमा ४ हजार जनसंख्या छ ।
लागिगुराँसले बन ढकमक्क छ । माथि सुन्दर बौद्ध हिमाल हाँसेको छ । त्यही हिमालबाट तल बग्ने जेर्बो खोलाले पिरती गाँसेको छ । तर प्राकृतिक रुपमा यति सुन्दर देखिने लाप्राक गाउँ त्यसैको जोखिमबाट पीडित छ ।
सरकारले गाउँलाई पहिरो प्रभावित क्षेत्र घोषणा गरेको छ । नेपाल आफैले पहिरो नियन्त्रण गर्न नसक्ने निष्कर्ष निकाल्दै खतराको चिन्ह् स्वरुप रातो लगाएको छ । सरकारले वस्ती नै अन्यत्रै सार्ने प्रयास नगरेको पनि होइन । तर हिमचुली युवा क्लबका अध्यक्ष राज गुरुङ अहिलेको जस्तै मिलेको समाज, वस्ती र एकता कायम नहुने हो कि भनेर आफुहरुले वस्ती सार्न नमानेको बताउनुहुन्छ ।
वर्षाको सिजन सुरु हुनै लागेको छ । पानी पर्ने बित्तिकै माथिबाट बग्ने पहिरो र तलबाट बग्ने जेर्बो खोलाका कारण सुन्दर लाप्राकवासीका आँखा निदाउन मान्दैनन् ।
लाप्राकवासीको न्यानो आतिथ्यले होला, मेरा साथीहरु सबैजना निदाइसकेका थिए । र, म पनि त्यही आतिथ्य सम्झँदै निदाउने प्रयासमा लागेँ ।
प्रतिक्रियाका लागि लेखकलाई ट्वीटरफेसबुकमा भेट्न सकिन्छ ।

बोमलाल गिरी(ujyallo online)

लाप्राकमा एक रात (फोटो फिचर)

उर्मिलाको डायरी: माफ गर

उर्मिलाको डायरी: माफ गर: निर्धक्क भएर   नौलो बिहानि सँग भलाकुसारी गर्दा   उ मलाई दासी बनाउन चाहन्छ जीवनको अर्धागिनी हैन जुत्ता टल्काउने पालि...

सेक्स गर्न नमान्दा प्रेमिकाले प्रेमीको लिंग काटिन्

काठमाडौं, ८ जेठ । सेक्सको ‘भोक’ बढेपछि मानिस के सम्म गर्न पछि पर्दैनन् भन्ने कुरा अमेरिकाको फ्लोरिडामा भएको एउटा घटनाले छर्लङ्ग पारेको छ । स्थानीय एक युवतीले यौन सम्बन्ध गर्न नमानेको झोंकमा आफ्नै प्रेमीको लिंग छेदन गरिदिएकी छिन् ।
१९ वर्षीया क्रिस्टल ह्यारिसनले आफूसँग सेक्स गर्न अस्वीकार गरेको झोंकमा लिंग नै छेदन गरिदिएको आरोप उनका प्रेमीले लगाएको एक अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चारमाध्यमले आफ्नो अनलाईन संस्करणमा जनाएको छ । त्यतिमात्रै होइन, सेक्स अस्वीकार गरेको रिसमा ह्यारिसनले प्रेमीको मुखमा थुकिदिएको समेत आरोप लगाइएको छ ।
अर्कोतर्फ ह्यारिसनका प्रेमीले छेदन भएको लिंगको उपचार गराउन अस्वीकार गरेको जनाइएको छ । ह्यारिसनमाथि भने घरेलु मारपीट सम्बन्धी आरोप लगाइएको छ ।
ह्यारिसन यसअघि पनि आफ्नो प्रेमीसँग झगडा गर्ने मामिलामा मुछिईसकेकी जनाइएको छ ।

Monday, May 27, 2013

नमस्तेको सिम सित्तैमा

१३ जेठ, काठमाडौं ।
प्रमुख दुरसंचार सेवा प्रदायक संस्था नेपाल टेलिकम र एनसेलबिच ब्यापारसँगै ग्राहक संख्या बढाउने होडबाजीका बिच नेपाल टेलिकमले सित्तैमा मोबाइलको सीमकार्ड दिने भएको छ । एनसेलले आफ्ना १ करोड सिम बाँडेर ग्राहक संख्या करोड पुर्याएको प्रचार बाजी गरीरहँदा टेलिकमले आफ्नो मोबाइल सेवामा ग्राहक विस्तारका लागि एसएलसीको परिक्षा दिएर बसेका विद्यार्थीहरुलाई सित्तैमा सीमकार्ड दिने योजना ल्याएको हो ।

टेलिकमका अनुसार एसएलसी परिक्षा दिएर बसेका विद्यार्थीहरुले टेलिकमको दुर्इ सय रुपैंया पर्ने जीएसएम तथा सीडीएमए मोबाइलको सीम र रीम सित्तैमा पाउने छन् । टेलिकमले विद्यार्थीहरुलाई दुर्इ सय पर्ने सीम एकसयमा दिने भएको छ ।

जसमा एकसय रुपैयाँको टेलिफोन कल रहेको हुन्छ । विद्यार्थीले तिर्ने रकम र टक भ्यालुको हिसाब गर्दा विद्यार्थीलाई सीमकार्ड सित्तैमा पर्न गएको हो ।

विद्यार्थीहरुले यसरी मोबाइलको सीमकार्ड लिनका लागि टेलिकमको सीमकार्ड लिन आवश्यक पर्ने आवेदन र्फम का साथमा २०६९ को एसएलसीमा सहभागि भएको प्रवेशपत्रको फोटोकपी बुझाउनु पर्ने छ ।

विद्यार्थीहरुसँग नागरिकता नभएको खण्डमा बाबु वा आमाको नागरिकताबाट पनि उनीहरुलाई सीमकार्ड दिने टेलिकमले जनाएको छ।  टेलिकमले आफ्ना सबै वितरण केन्द्रबाट विद्यार्थीहरुले मोबाइलको सीम तथा रीमकार्ड लिन सक्ने जनाएको छ ।

Drunk Guff (जंड्याहा गफ) !!!...

यो हो गुड्ने ट्वाईलेट, यस्तो छ स्वरुप (फोटोफिचर, भिडियोसहित)

 तपाईंले अहिलेसम्म कस्तो–कस्तो ट्वाईलेट देख्नुभएको छ ? तर, पक्कै पनि यस्तो ट्वाईलेट भने सायदै देख्नुभएको होला, जुन गुड्न पनि सक्छ ।
३३ वर्षीय कोलिन फुर्ज नामक व्यक्तिले एक यस्तै ट्वाईलेट तयार गरेका छन् । कोलिनले ४ साताको कठोर मिहिनेतपछि यस्तो ट्वाईलेट निर्माण गरेका अन्र्तराष्ट्रिय सञ्चारमाध्यहरुले जनाएका छन् ।
भिडियो
देख्नमा यो ट्वाईलेट अन्य साधारण ट्वाईलेट जस्तै देखिन्छ । तर, जब यो गुड्न थाल्छ, तब यसको विशेषता पत्ता लाग्छ । पेट्रोलबाट चल्ने यो ट्वाईलेटमा १ सय ४० सीसीको इन्जिन लगाइएको छ ।
यो ट्वाईलेट ५५ मिटर प्रति घण्टाको गतिमा गुड्न सक्ने जनाइएको छ । यद्यपी गुड्नेवाला यो विश्वको पहिलो ट्वाईलेट भने होइन । यसअघि ईटालीका एक व्यक्तिले पनि ४२ दशमलव २५ मिटर प्रति घण्टाको गतिमा गुड्न सक्ने ट्वाईलेट तयार गरेका थिए ।
अहिलेको नविनतम ट्वाईलेटलाई भने विश्वकै तीब्र गतिमा गुड्ने सक्ने ट्वाईलेट भएको दाबी गरिएको छ । –एजेन्सीको सहयोगमा

ABC Televisionco Gorkha Yatra.

हुम्लाको सिमकोटमा गोमा एयरको विमान दुर्घट्ना

हुम्ला , जेष्ठ १३ - हुम्लाको सिमकोट विमानस्थलमा गोमा एयरको विमान
सोमबार बिहान दुर्घट्ना भएको छ । दुर्घट्नामा कुनै मानवीय क्षति भएको छैन
। विमानलाई क्षति पुगेको छ । विमानमा ९ जना यात्रु थिए ।
नेपालगंजबाट यात्रु र सामान लिएर उडेको ९ एनएजेयू कल साइन भएको बिमान
बिहान १० बजेर ३५ मिनेटमा सिमकोट विमानस्थलमा अवतरण गर्न लाग्दा विमानको
पछाडि दायाँपट्टीको चक्का पड्‍‍किएकाले दुर्घट्ना भएको हो । टायर
पड्किएपछि विमान विमानस्थलकै पश्चिमपट्टकिो नालामा पुगेको थियो ।
पड्किएको चक्काको भाग नालामा धसिएको छ । अगाडिको चक्का पनि जमिनमा धसिएको
छ भने पखेटा बाँगिएको छ । विमान चालक रबीन्द्रबहादुर रोकाया र सहचालक
रिती गिरीले उडाएका हुन्

Nepali village life.