सन्तेको सपना (कथा )

"खान नपाए आफ्नै देशको माटो खान्छु," सन्तेले यो वाक्य आफ्नो मनमा गहिरो विश्वासका साथ बारम्बार भन्ने गर्थे  तर निकै परीश्रम गर्दा पनि नेपालमा केही गर्न नसकेपछी आफ्नो जिबनको ३५ वर्षको उमेरमा, जीवनका धेरै कठिनाइहरूले उनलाई बिदेश जान बाध्य पार्यो। नेपालमा बेरोजगारी र गरिबीका कारण परिवारलाई पाल्न र आफ्नो भविष्य सुरक्षित बनाउन उनले जापानको बाटो रोजे । " मेरो मुलुकको माटो छोड्न चाहन्न," भनेर सोच्ने उनलाइ परिस्थितिले  विदेश जानको लागि बाध्य बनायो।

जापान पुगेर सन्तेले शुरुवातमा यहाँको चिसो हावापानी र कठोर जीवनशैलीसँग संघर्ष गरे। जापानको मौसम र कठोर जीवनशैलीले उनलाई थकाइ र मानसिक दबाबमा पार्यो, तर उनले आफूलाई त्यहाँको परिस्थिति अनुसार अनुकूलित गराए।

भासाको कठिनाइ हरु भोगे  आठ महिनाको छोरो झलुङ्गोमा सुताएर बिदेश हिडेको  सन्ते घरको यादमा बाराम्बार डुब्थे। "मलाई थाहा छ, मेरो परिवार मलाई चाहन्छ र म फर्कन चाहन्छु," उनी आफ्नो मनमा सधैं यो सोच्ने गर्थे।

जापान पुगेपछी सन्तेले त्यहाँको विकास र प्रगति देखे। गगनचुम्बी भवनहरू आकाश चुम्दै थिए, रेल सेवा तीव्र गतिमा चलिरहेको थियो र शहरहरू एक अर्कासँग जोडिएका थिए। यत्रा गर्दा सन्तेले सोच्न थाले, "यति ठूलो विकास, यत्रा प्रगति! यसरी एउटा राष्ट्रले आफूलाई अकल्पनीय उचाइमा पुर्याउँछ।"

"यहाँका मानिसहरू के गर्न सक्छन् भने, म पनि मेरो देशको लागि केही गर्छु," उनले मनमनै सोच्थे  जापानको विकासले उनलाई आफूलाई आफ्नो मुलुकका लागि केही गर्न थप प्रेरित गरायो। उनले बुझ्यो कि मेहनत र एकाग्रताबाट, नेपाल पनि विश्व मानचित्रमा उच्च स्थानमा पुग्न सक्छ। सन्तेको मनमा अझ दृढ विश्वास पैदा भयो कि म पनि मेरो देशलाइ केही गर्न सक्छु मेरो  कार्य र समर्पणले एक दिन आफ्नो देशलाई पनि उचाइमा पुर्याउनेछ।

यस्तै सोचहरु बोक्दै ४० वर्षको उमेरसम्म ५ बर्स उनी जापान बिताए, सन्तेले जापानमा बिताएका कठिन समयलाई सम्झेर एउटा नयाँ सपना बुने। उनले निर्णय गरे, "मैले विदेशमा धेरै संघर्ष गरे, अब म फर्केर आफ्नो समाजका लागि केहि गर्न चाहन्छु।" उनले आफ्नो गन्तव्यलाई फेरेर समाजसेवामा लाग्ने योजना बनाए सन्तेले आफ्नो देश फर्केर सुधार केन्द्र खोले, जहाँ ड्रग्स र सामाजिक असमर्थनका शिकार युवाहरूलाई सहि मार्गमा ल्याउन र उनीहरूलाई व्यावसायिक सीप सिकाउने कार्य शुरू गरे।

साथै, उनले वृद्ध व्यक्तिहरूको समस्या पनि ध्यानमा राखे। गाउँका वृद्धहरूको लागि उनले बृद्धाआश्रम खोले, जसमा उनीहरूलाई सम्मानपूर्वक जीवन यापन गर्ने अवसर मिल्थ्यो। सन्ते जान्थे कि समाजका यी समस्याहरूलाई समाधान गर्न ठूलो मेहनत र समर्पण चाहिन्छ, र उनले त्यो काम अघि बढाए।

सन्ते अहिले आफ्नो जीवनको ४० औं वर्षमा फर्केर समाजको उत्थान र सुधारको लागि काम गर्दैछन्। उनका संघर्ष, अनुभव र योगदानले उनलाई आफ्नो मुलुकको भविष्यमा एउटा सकारात्मक परिवर्तन ल्याउनका लागि प्रेरित गरेको छ। उनका शब्दले अहिले पनि गाउँका युवाहरूलाई र समाजका प्रत्येक सदस्यलाई आत्मविश्वास र सकारात्मक सोचको महत्त्व सिकाउँछन्। "मैले जीवनका सबै संघर्षलाई पार गरेर, मेरो मुलुकका लागि केही राम्रो गर्न चाहन्छु," सन्तेले भनेका छन्।